Ήταν οι τελευταίεςλέξεις του ταξιτζή που με άφηνε στο σπίτι, μετά από μια μακρά διαδρομή κι ενδιαφέρουσα κουβέντα. Στον αγωνιώδη λόγο του είχα να αντιτάξω ταεπιχειρήματα της διακήρυξης της νεόκοπης Ενωτικής Κίνησης, όπως......μπορεί να τα βρει κανείς στην http://www.enotikinisi.gr.
Την χαρά για την ίδρυση μιας αντιμνημονιακής πολιτικής κίνησης, που μπορεί ναέχει μια εκλογική δυναμική πάνω από 60%, διαδέχθηκε ο σκεπτικισμός: "H Ενωτική Κίνηση κάλεσε αντιμνημονιακά κόμματα και κινήσεις της ευρείας δημοκρατικήςπαράταξης, να έλθουν να καθίσουν γύρωαπό ένα τραπέζι για σχηματισμό ενός ενιαίου μετώπου προκειμένου να σταματήσει ηλεηλασία του τόπου. Το ΚΚΕ θα το αφήσει η γερουσία του να έλθει; Κι έστω ότι ήρθε. Κιέστω ότι συμφωνήθηκε κοινή κάθοδος στις εκλογές. Πιστεύετε ότι θα μπορέσουν νασυνεργασθούν όλοι αυτοί (ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΔΗΚΚΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Κ.Κ.Ε., ΝΕΑΕΛΛΑΔΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΣΠΙΘΑ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) μεταξύ τους; Εδώ σαν άτομαδυσκολευόμαστε να τα βρούμε μεταξύ μας, για να κάνουμε μια απλή Ο.Ε., θα ταβρουν αυτοί που ο καθένας θέλει εξουσία πάνω στους άλλους;"
Το πρόβλημα τηςσυνεργασίας μεταξύ μας και κατ΄επέκταση μεταξύ των συνδικάτων και των πολιτικώνφορέων μας, με απασχολεί πολλά χρόνια τώρα. Έχοντας την εικόνα τηςαποτελεσματικής ομαδικής εργασίας στελεχών μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, στιςοποίες επί δεκαετίες υπήρξα τεχνικός σύμβουλος, παρακινούσα από την δεκαετία του ‘80 φίλους καθηγητέςτου Ε.Μ.Π. να αναθέτουν στους φοιτητές τους ομαδικές εργασίες, που θα είχαν ωςαποτέλεσμα την, παράλληλη με το γνωστικό αντικείμενο εκπαίδευσή τους, προσαρμογή στηνομαδική εργασία.
Χρόνια μετά είχατην χαρά να δω παιδιά μου που φοιτούσαν στο Ε.Μ.Π. να συμμετέχουν σε ομαδικέςεργασίες. Ακόμη περισσότερο χάρηκα όταν είδα να προβλέπονται ομαδικές εργασίες, στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με τον Νόμο για την Παιδεία της κΔιαμαντοπούλου.
Όμως αυτά, όσο κιαν ήδη έχουν αρχίσει, θα έχουν θετικήεπίπτωση στο μέλλον. Εμείς τώρα τι κάνουμε; Γιατί όπως δείχνουν τα πράγματα ηεπόμενη κυβέρνηση θα είναι πολυκομματική και κουλτούρα πολυκομματικής συνεργασίας και διακυβέρνησης δεν έχουμε..
Στις αρχές του 2010 όταν έγινε φανερή ηανατροπή των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΠΑΣΟΚ από τον ΓΑΠ,με την προσφυγή του στο ΔΝΤ, τον καταγγείλαμε πως στερείται δημοκρατικήςνομιμοποίησης να κυβερνά και ζητήσαμε δημοψήφισμα για να εγκριθεί ή νααπορριφθεί από τον Ελληνικό Λαό η πρώτη δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε ερήμηνμας, παραβιάζοντας το Σύνταγμα! Μη έχοντας ανταπόκριση αρχίσαμε σε λίγους μήνεςνα ζητούμε εκλογές για να απομακρυνθούν από την εξουσία οι επίορκοι πολιτικοί που βύθιζαν τον τόπο στην ύφεση καιτον οδηγούσαν στην υποτέλεια και την ταπείνωση.
Τότε δέχθηκα ερωτήσεις από έγκριτους φίλους δημοσιογράφους, για το πώς πίστευα ότιήταν δυνατόν να κυβερνηθεί η χώρα με μια πολυκομματική κυβέρνηση, μετά ταπροηγούμενα των πολυκομματικών κυβερνήσεων του 1989.
Η απάντησή μου ήταν ότι η επαπειλούμενη κατάρρευση της χώρας θα εξομάλυνε τις όποιεςιδεολογικές διαφορές τους και μπροστά στην ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας θαέβρισκαν κοινές θέσεις για κοινό πρόγραμμα και στρατηγικό σχεδιασμό, όπως ανέπτυσσα στο άρθρο μου : «Δεκάλογος δράσεων για τηνανάσταση της πατρίδας!» http://drasi.skai.gr/?p=10724
Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι, με την αναποτελεσματική διακυβέρνηση από τα τρίαμνημονιακά κόμματα υπό τον Λ.Παπαδήμο, ισχυρίζονται ότι δικαιώνονται για τιςανησυχίες τους..Ξεχνούν όμως, ότιτα τρία αυτά κόμματα δεν συμφώνησαν σε κάποια κοινή βάση , πλατφόρμα κατά την συνήθηκομματική ορολογία, αλλά εκβιαζόμενα από τους..Μερκοζί προσπαθούν έτσι χωρίςπρόγραμμα, η μάλλον με το πρόγραμμα των τοκογλύφων δανειστών μας, να διατηρήσουνεν ζωή τον Ελληνικό λαό, μέχρις ότου οι τελευταίοι του απομυζήσουν όλη του τηνικμάδα και λεηλατήσουν την δημόσια και ιδιωτική περιουσία του για ένα κομμάτι ψωμί.
Αυτές τις στιγμές δεν πρέπει να πάει ο νους μας στην πολιτική κουζίνα του 1989, που είχε στόχο τον αποστασιοποιημένο από τις ευθύνες της εξουσίας Ανδρέα. Αυτές τις στιγμές ο νους πρέπει να πάει στην στρατιωτική κατοχή τουτόπου το 1940 όπου το ΕΑΜ με τονΆρη Βελουχιώτη κατάφερε να απελευθερώσει και να κρατά ελεύθερη την μισή Ελλάδα.
Όσοι αγωνιούμε και οραματιζόμαστε την απελευθέρωση της Πατρίδας από την οικονομική κατοχή της, ας προσέλθουμε στα τραπέζια των συζητήσεων, που η Ενωτική Κίνηση έχει σκοπό να στήσει σε όλητην Επικράτεια.
Με την κοινή δράση όλων των κινήσεων αυτοργάνωσης, που ήδη έχουν αναπτυχθεί στη χώρα καθώς και των απλών ανένταχτων ενεργών πολιτών θα ανασυσταθεί ο διερρηγμένος κοινωνικός ιστός, από τον "κοινωνικό αυτοματισμό" και την αήθη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα.
Έτσι θα δημιουργηθεί μια δυναμική προοπτική: Ενωμένος ο Ελληνικός λαός θα στείλει ισχυρό μήνυμα συναίνεσης στις ηγεσίες κομμάτων, συνδικάτων και πολιτικών κινήσεων. Με λαό και ηγεσία ενωμένους δεν θα έχουμε να φοβηθούμε τίποτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου