Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Να μην ανοίξουμε την πόρτα του φρενοκομείου

Χθες το βράδυ, κάηκε το τροχόσπιτο του Γιώργου στην παραλία της Ιερισσού. Ο Γιώργος δουλεύει στην εταιρεία, από πολλά χρόνια. Ακούγονται βέβαια διάφορα, και διάφορα σενάρια μπορεί να είναι πιθανά. Κανένα ενδεχόμενο δεν πρέπει να αποκλείεται. Ούτε αυτό της ανόητης ενέργειας θερμοκέφαλων που «εκδικούνται» έναν εργαζόμενο της εταιρείας, ούτε όμως και η προβοκάτσια που προσπαθεί να χρεώσει την ιστορία σε όσους αντιτίθενται στην εξόρυξη χρυσού. Ότι και να συμβαίνει, όποια και να είναι η αλήθεια, σ’ αυτή την σκοτεινή ιστορία, πρέπει να ειπωθούν κάποια πράγματα.


Να τονιστεί, προς πάσα κατεύθυνση, πως οι άνθρωποι που δουλεύουν στην εταιρεία δεν είναι απαραίτητα και τσιράκια της. Ο καθένας θα μπορούσε να βρεθεί στην θέση τους, κάτω από την ανάγκη και κάτω από κάποιες συνθήκες που η ζωή φέρνει.
Η εταιρεία, προσπαθεί και θα προσπαθήσει να διεμβολίσει την συνοχή και την ενότητα του κόσμου που αντιτίθεται στην εξόρυξη, κι αυτό θα το κάνει –μεταξύ άλλων- φροντίζοντας να δημιουργήσει «θύματα» ανάμεσα στους εργαζόμενους, ή βέβαια να εκμεταλλευτεί ανόητες ενέργειες, που έχουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με τις προβοκάτσιες. Άλλωστε οι προβοκάτσιες, τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν, για να είναι επιτυχείς για τους οργανωτές τους. Σκεφτείτε μόνο, ποιος κερδίζει από μια τέτοια ενέργεια, στην συνείδηση της τοπικής κοινωνίας; Σκεφτείτε πως στην μικρή μας κοινωνία, όλοι είμαστε μεταξύ μας, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες. Κανένας δεν δέχεται να υφίστανται οι άνθρωποί του, επειδή δουλεύουν στην εταιρεία, τέτοιες βαρβαρότητες.
Σκεφτείτε τι είδους εικόνα θα αναμεταδίδουν για τον αγώνα μας, οι πρόθυμοι δημοσιογράφοι και τα πρόθυμα blogs. Μήπως δηλαδή τελικά, τέτοιες ενέργειες, απομακρύνουν ανθρώπους από τον αγώνα μας; Αυτό δεν θέλει η εταιρεία; Να σπείρει την διχόνοια μεταξύ μας και να μας απομονώσει, περνώντας προς τα έξω για μας την εικόνα των φανατικών και των τραμπούκων;


Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά και ας προστατέψουμε τον αγώνα μας από τις προβοκάτσιες, αλλά κι απ’ αυτούς που, όντας «ανεβασμένοι στα κάγκελα», λειτουργούν έτσι. Ο αγώνας μας θα είναι μακρύς και η εταιρεία -όσο περνάει ο καιρός- χάνει συμπάθειες και επιχειρήματα στην κοινωνία. Αυτό προσπαθεί να το ανατρέψει.
Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Ας το προστατέψουμε, για να μην το χάσουμε.

 http://ierissos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_19.html

Δεν υπάρχουν σχόλια: